Helaas heb ik geen foto van de meest bijzondere plek waar ik borstvoeding gaf.
Het was even wennen in het begin, op pad met mijn baby. Elk moment kon ze gaan huilen. Was het dan honger naar melk, een knuffel, even aandacht, een vieze luier?
Ik heb altijd borstvoeding "on demand" gegeven. Thuis was dat simpel maar onderweg niet altijd.
Ik lette op mijn kleding, een jurk aan die niet open te knopen is is geen optie in het openbaar. Een extra jasje of vestje waarmee in mezelf een beetje kon bedekken bleek al snel handig. De mooie kleding die je nu kan kopen met uitsparingen/dubbele lagen die waren er nog niet.
Toen Nina een maand of 6 was gingen wij een paar dagen naar Londen. Hans voor zijn werk, Nina en ik gingen mee. Nina sliep vrij gemakkelijk dus ging ze overal mee naar toe. We hebben een hele serie foto's van haar slapend in de buggy/bedje/draagzak : het maakte haar niet uit zolang ze maar
kon drinken als zij eraan toe was.
Wij bezochten Madame Tussauds en ja hoor, halverwege de tour werd Nina onrustig. Eerst probeerde ik haar nog wat te troosten maar het was duidelijk dat ze aan een slokje melk toe was.
In mijn herinnering ben ik op een bankje gaan zitten vlakbij (of naast?) een wassen beeld van een vrouw die wat in elkaar gezakt zat. Ze leek onwel. Ik zat daar net toen er een groep Japanners langs kwam, zij maakten foto's en bekeken ons aandachtig. Toen ik bewoog begonnen zij te klappen. Zouden zij zich afgevraagd hebben of Nina en ik echt waren of ook van was net als onze buurvrouw?
Ik denk trouwens dat het de enige keer was dat ik applaus kreeg voor voor het voeden van mijn baby!